Leef je voor jezelf of voor de ander?

Nu door de coronacrisis de banen niet bepaald meer voor het oprapen liggen, wordt jezelf profileren op de arbeidsmarkt nog belangrijker. Tenslotte wil je wel een betere baan, en kan dat LinkedIn-profiel niet nog wat opgefrist worden? Welke skills kun je nog leren, welke connecties kun je nog leggen? Doodvermoeiend, die ‘BV ik’.

Gelukkig leert deze coronacrisis ons ook iets anders: niet je carrière is het belangrijkst, maar de mensen om je heen. De collega’s op je werk waarmee je zo leuk kunt kletsen of je vriendengroep waarmee je alleen nog online bij elkaar kunt komen.

David Brooks schreef er ongeveer een jaar geleden al een boek over. Een persoonlijke crisis liet hem inzien dat er meer is dan zijn eigen prestaties. In ‘The Second Mountain’ beschrijft hij hoe hij alles bereikte waar hij van droomde: hij schrijft columns voor de New York Times, is veelgevraagd spreker en bracht meerdere boeken uit. Hij noemt dit de ‘eerste berg’ van persoonlijk succes. Maar – je voelt hem al aankomen – gelukkig werd hij er niet van.

Sterker nog, toen zijn huwelijk in elkaar stortte en hij alleen in zijn appartement zat, bleek hij doodongelukkig. In zijn streven naar succes was hij vergeten waar het echt om draaide: de mensen om hem heen. Daarover zegt hij in een interview: “Het is een grote misvatting dat je jezelf gelukkig kunt maken, dat geluk een individueel ding is. (…) Als je diep nadenkt over je eigen leven, dan zie je dat je het meest blij was op de momenten waarop je juist totaal afhankelijk was van anderen, en anderen van jou. Waarop je vreugde ervoer, niet geluk.” Dit noemt Brooks ‘de tweede berg’, leven voor anderen, afhankelijk durven zijn en het aangaan van blijvende verbinding.

Brooks noemt vier domeinen waarin je die verbinding kunt zoeken én vasthouden:

Je roeping

Waar je een carrière kiest omdat het goed betaalt, omdat je er talent voor hebt of omdat het je leven gemakkelijk maakt, is een roeping meer onderbewust. Je hebt het gevoel dat je dit móét doen. Het heet niet voor niets een roeping; je wordt er daadwerkelijk door geroepen. Als voorbeeld noemt Brooks een jongeman, die bij een bank of consultancy wilde werken, maar zich bedacht en leraar werd in New Orleans; “ik wil zijn waar de echte problemen zijn” zei hij hierover.

Je relatie(s)

Brooks spreekt hier voornamelijk over het huwelijk, maar ook als je niet getrouwd bent kun je uiteraard een gecommitteerde relatie hebben. Hij haalt daarbij een passage uit de Bijbel aan: “Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres” (Korintiërs 13).

Je levensovertuiging

Een levensovertuiging geeft richting aan je doen en laten. Het geeft inzicht in je normen en waarden en wat je wilt nastreven. Brooks waarschuwt ervoor om onbelangrijke zaken, zoals bezittingen en persoonlijk succes, te verafgoden. Een commitment aan een levensovertuiging helpt volgens Brooks erbij altijd oog te houden voor wat er voor jou écht toe doet.

Je community

In het hele boek spreekt Brooks over de gevaren van individualisering, maar deze bezwaren komen het meeste naar voren in het belang van een community. Een warme community gaat de gevaren van eenzaamheid tegen. Mensen zorgen voor elkaar, delen zowel verdriet als vreugde en hebben elkaar nodig.

Leef jij voor jezelf of voor de ander? En op welk vlak zou je meer verbinding willen aangaan?

Dit artikel verscheen eerder bij Holy Hub, een platform voor zingeving en inspiratie.