Een kijkje achter de schermen van de Kwekerij. Wie zijn precies de mensen achter een bloeiklas en hoe worden de thema’s van een bloeiklas bepaald? In gesprek met Roos Notermans - één van de Kwekers van het eerste uur.

Door Roos Frens

Zou je jezelf kort kunnen introduceren?

Ik ben Roos Notermans, ik heb gestudeerd aan de Universiteit voor Humanistiek, een studie die zich richt op filosofie, psychologie en religiewetenschappen. Binnen mijn master ben ik afgestudeerd in de geestelijke verzorging en kritische organisatiewetenschap. Op dit moment ben ik werkzaam als projectmanager bij Nieuw Wij, een platform dat zich richt op religieuze en culturele diversiteit in de samenleving. Momenteel ontwikkel ik een programma voor Young Professionals over Zingeving en Werk.

Hoe ben je in aanraking gekomen met de Kwekerij?

Ik ontmoette Guido en Maarten voor het eerst toen het nog ChristianLab heette. Ergens in een woonkamer spraken we toen over het thema vergeving aan de hand van een bijbeltekst. Ik ben zelf niet verbonden aan een kerkelijk noch humanistisch instituut maar ik vind de verhalen in de bijbel wel heel mooi, ook als literatuur, omdat het verhalen zijn die zoveel hoop en bevrijding bieden. Ik ben daar 2x geweest en hoorde dat er het idee was om ChristianLab groter te maken. Toen is er een brainstormsessie georganiseerd en kwamen we tot de conclusie dat het niet meer ChristianLab zou moeten heten maar dat we, indien we een platform wilden worden dat toegankelijk zou zijn voor alle twintigers, zouden moeten putten uit verschillende bronnen. Vanuit mijn studie ben ik veel bezig met dit soort vragen, ik ben nooit een ervaren trainer geweest, dus voor mij was het opzetten van een workshop ook erg nieuw. In het begin waren er drie verschillende thema’s; liefde, leven en werk. Ik hield me vooral bezig met het thema leven. Het was in het begin een beetje zoeken naar de juiste vorm. Wij wilden een plek faciliteren voor twintigers die dezelfde ontwikkelingen doormaken en met dezelfde vragen zitten maar er individueel misschien op een andere manier mee omgaan. Dit doen we door het geven van theoretische input en het bieden van manieren om ermee om te gaan, die je deels haalt uit eigen ervaringen.

Wat houdt een kweker zijn precies in? En wat voor mensen zijn er kweker?

De Kwekerij is een broedplaats, een plek waar ideeën ontstaan en uitgewisseld worden. Een vrijplaats om kwetsbaar te kunnen zijn; waar je even niet hoeft te presteren of jezelf moet bewijzen. De kwekers beogen met de deelnemers iets gezamenlijk tot ontwikkeling te brengen en tot bloei te laten komen. Tegelijkertijd is een kweker ook een toeschouwer en begeleider van het proces. De groep kwekers is een diverse groep mensen, in die zin dat het niet per se allemaal mensen zijn die een achtergrond hebben vanuit hun studie om te kunnen spreken vanuit de thematiek. De insteek is dat het gaat over jouw ervaring en dat je daarmee anderen kunt helpen, ongeacht je studieachtergrond. We bereiden het uiteraard wel voor en presenteren theorieën vanuit de filosofie, psychologie of religiewetenschap dus het is wel fijn om kwekers te hebben die deze theorieën hebben doorgrond en over kunnen brengen.

Hoe werken jullie naar een bloeiklas toe?

We houden eerst een brainstormsessie waarbij we kijken naar wat we signaleren, wat er in jou leeft en wat er wordt gezien in je omgeving. Bijvoorbeeld het thema eenzaamheid, daar lag echt een taboe op. Studenten zijn toch niet eenzaam? Het is je hoogtepunt van je leven.. Dus om dan te spreken over eenzaamheid … We zoeken daarom dus soms deels die taboedoorbrekende thema’s op. Dat was trouwens een van de best bezochte evenementen! Na de brainstorm wordt er onder de kwekers gekeken wie er het meest affiniteit heeft met een bepaald thema. Ik houd erg van filosofie, ik vind het tof om inhoudelijke input te leveren. Het is dan vervolgens zoeken naar hoe je de vertaalslag maakt van abstracte filosofische concepten naar praktische oefeningen, iets wat de ander echt raakt en kan helpen.

Wanneer is in jouw ogen een bloeiklas geslaagd?

De beschrijving zegt: een ontregelende bloeiklas. Ontregeling is hierin dan ook een doel op zich. Het is vaak goed om een soort ongemak of confrontatie te ervaren. Je zit soms met 20 vreemdelingen in een hele andere setting wat best wel kwetsbaar is, maar wanneer mensen dan toch de veiligheid ervaren om hun ervaringen te delen of juist wél dat gesprek aan te gaan, dan kan er echt iets ontstaan en dat heb ik vaak zien gebeuren. Als dit dan ook nog eens op een ‘mooie’ manier gebeurt denk ik dat je een bloeiklas geslaagd kan noemen. Voor een kweker is het natuurlijk ook belangrijk dat de theorie goed is overgebracht en praktisch gezien of de oefening tijdens de bloeiklas duidelijk was en of ze het doel van de workshop hebben gediend.

De Kwekerij omschrijft zichzelf als een groeiplek voor 20’ers door het bieden van een voedingsbodem, hoe zorg jij in je dagelijks leven dat je ‘gevoed’ wordt?

Ik heb het geluk dat ik werk bij Nieuw Wij. Ik mag nu bijvoorbeeld een programma ontwikkelen voor young professionals over de relatie van zingeving en werk. Dus ik ben voortdurend bezig met uit welke bronnen we kunnen putten en hoe we dat begrip zingeving in deze seculiere tijd kunnen duiden. Daarnaast merk ik ook dat ik zelf een onderwerp van reflectie ben. Dat ik bij mezelf voortdurend na ga wanneer ik niet meer gemotiveerd ben, en waar dat dan aan ligt. Ik moet mezelf blijven voeden, anders word ik heel passief. Dit doe ik ook door het bijwonen van lezingen, workshops, het lezen van filosofie en afspreken met mensen die het bij mij opwekken. Ik heb bijvoorbeeld met een stel vrienden een keer in de twee maanden een diner pensant, waar we samen gezellig eten en thema’s bespreken.

Waar denk je dat de millennials van dit moment het meest mee struggelen of het meest behoefte aan hebben?

Hmm.. vind ik lastig… De oneindig veel mogelijkheden die zich aandienen en dat het soms heel lastig is om daar mee om te gaan. Ik denk dat bepaalde begrenzing goed is om verdieping te vinden over hoe je jezelf als mens wilt vormen en over hoe je je leven wilt inrichten. Tegelijkertijd denk ik juist dat wij deze tijd in zijn veelheid beter dienen te begrijpen om juist de diepte te vinden in de veelheid die zich aandient. Daarnaast gaat het nu ook gepaard met het feit dat je voor je gevoel ‘iemand moet zijn’, in de zin van: een publiek figuur met verlangen naar erkenning. Iedereen kan iemand zijn en er is geen gefixeerde sociale hiërarchie meer, dus iedereen heeft ook het idee dat je een ‘stem’ moet hebben. Dat is best heftig voor onze generatie. En dan vervolgens het gevoel van ‘falen’ wanneer je het idee hebt dat je het niet lukt om ‘iemand te zijn’. De prestatiedruk in combinatie met het moeilijk kunnen tonen van kwetsbaarheid is best heftig.

Waar zie jij jezelf over 5 jaar?

Haha goede vraag, ik zou me meer willen ontwikkelen als interviewer, ik weet nog niet in welke vorm, publiek of niet, maar ik merk wel dat ik me comfortabel voel in die positie en dat zou ik willen onderzoeken. Ook zou ik me meer willen ontwikkelen als ‘denker’. Dat ik toch meer mijn eigen ideeën kan vormgeven en die goed kan vertalen. Of dat nou is in een adviesdienst of trainingsdienst. Ik merk nu dat wanneer je hebt gestudeerd en van alles hebt geleerd, het tegelijkertijd lastig is om die vertaalslag naar maatschappelijke thema’s te maken. Ook de aanpak van hoe je het uiteindelijk gaat verkopen vind ik altijd wel een kunst.. Ik hoop dat ik dat over 5 jaar in ieder geval onder de knie heb.

Een leuke afsluiter, wat wens je de 20’ers van nu toe?

Ik denk vruchtbaar en met diepgang omgaan met de veelheid die zich in deze tijd aandient.