Alles kan weer; tot ziens vrijheid!

door Bram Kalkman

Alles kan weer. Of tenminste bijna alles. En wat is dat lekker! Het voelt een beetje als dat beeld van koeien die na een lange winter weer naar buiten mogen. Onhandig en uitgelaten rennen we massaal het terras op. “Maak je op voor alles wat je hebt gemist” lees ik op een groot billboard. Dat lijkt de sfeer. Daar gaan we dan. Een nationale inhaalslag.

Dus maak ik me op voor alles wat ik gemist heb. Maar geloof ik ook voor wat ik niet gemist heb. Want als er van alles kan, wordt er ook weer van alles verwacht. Borrels om het jaar af te sluiten. Ouderwetse familieverjaardagen. Ik voel de druk om erbij te zijn. Hoe moeilijk het is om nee te zeggen. Die nieuwe vrijheid voelt als onvrijheid. Hoe kan dat?

Volgens filosofen Peter Rollins en Byung-Chul Han heeft dat te maken met hoe we tegen vrijheid aankijken. Die moet het liefst oneindig zijn. Eindeloze mogelijkheden. Onbegrensd. Daarbij zien we het belang van grenzen over het hoofd. Grenzen zijn niet alleen een irritante onderbreking. Ze geven betekenis.

Bijvoorbeeld aan je tijd. Het is verleidelijk om veel verschillende dingen tegelijk op te pakken. Ik voel me belangrijk als ik continu op van alles en nog wat reageer. Lekker actief. Hyperactief, stelt Han. Of beter gezegd: hyperpassief. Want je stelt geen grenzen. Dan smeer je je aandacht zo dun, dat er nergens echt iets van de grond komt. Pas door jezelf te begrenzen, aka te focussen, kan je iets waardevols maken.

Met alle coronamaatregelen was die grens vanzelfsprekend. Er mocht weinig. Dus kon er weinig. Hoefde ik niet continu te kiezen om ergens wel of niet bij te zijn. Achteraf soms best lekker, zo’n opgelegde grens. Een vreemd soort vrijheid.

Die grens is dus zo gek nog niet. Kunnen we die wat meer waarderen? “Ja” zeggen als je wilt, maar ook de vrijheid voelen en geven voor een “nee”?

Daar wordt deze inhaalslag alleen maar leuker van. Proost op de vrijheid!

Hoe maak jij keuzes? En durf je ook bij die keuzes te blijven? Filosoof Simon Gusman stelt dat we verslaafd zijn aan het kunnen maken van keuzes – we zijn dol op nieuwe uitdagingen, contacten en prikkels. We houden het liefst onze opties open. Maar weerhoudt ons dat er niet van om échte verbindingen aan te gaan? Tijdens onze bloeiklas “Waarom willen we steeds iets nieuws?” gaan we daarover in gesprek. Doe je mee? Kijk hier voor meer informatie en tickets!