Waarom?

door Joshua de Roos

De laatste tijd vraag ik me vaker af wat ik hier eigenlijk doe. Waarom ben ik in vredesnaam hier op aarde? Ik weet het, een grote vraag. Voor sommigen misschien zelfs een irritante of te filosofische vraag. Toch denk ik dat het een fundamentele vraag is waar we gedurende het leven een antwoord op moeten vinden. Niet alleen individueel, maar vooral ook samen. En precies dat laatste doen we denk ik te weinig.

We hebben het niet makkelijk. We worden geboren zonder ervoor te kiezen, leven een leven vol onzekerheid, angst en verlies en gaan uiteindelijk weer dood. Natuurlijk is het niet allemaal zo duister. De meesten van ons worden verliefd, beleven mooie avonturen met fantastische vrienden of voelen zich soms domweg gelukkig. En toch heeft de mens iets tragisch. We zijn als de dood voor de dood (vandaar ook de uitdrukking). We voelen ons vaak niet goed genoeg, geslaagd genoeg, geliefd genoeg. Plus we zijn totaal niet in staat om het hier op een goede manier met elkaar over te hebben.

Integendeel, we doen juist ons uiterste best om al deze gebreken te maskeren. Met man en macht proberen we meer macht, geld, liefde, likes, roem of spullen te vergaren in de hoop dat dat ons compleet maakt. We zoeken liever een zondebok en sturen wat doodsbedreigingen dan dat we toegeven dat we ons zorgen maken. We zijn zowel individueel als collectief continu op zoek naar controle om zo de onzekerheid van leven en dood niet te hoeven voelen.

“Hoe vind je zelf dat het gaat?”, zou ik de mensheid wel eens willen vragen. Ja, we hebben prachtige dingen uitgevonden, we leven langer dan ooit en hebben het zeker in Nederland goed voor mekaar. Maar ten koste van wat? Onze planeet is stervende, steeds meer mensen komen in armoede terecht en we haasten onszelf liever de dood in dan dat we omkijken naar elkaar.

Laat duidelijk zijn: ik ben niet beter dan de rest. Ik trek soms ook liever een schild op in plaats van toe te geven dat ik bang ben. Ook ik voel regelmatig de honger naar geld, liefde en macht. Dus ik wil niemand veroordelen voor zwaktes die ik ook heb.

Maar gegeven dit alles vraag ik me de laatste tijd dus wel vaker af: Waarom ben ik hier eigenlijk? Wat heeft het allemaal voor zin gezien alle problemen in Nederland en de wereld? Sterker nog, aangezien wij eigenlijk al die problemen veroorzaken, denk ik wel eens: zou de aarde niet beter af zijn zonder ons?

Ik vind dat zelf ook geen leuke gedachte. Eerlijk gezegd had ik ook niet verwacht dat ik hierop uit zou komen toen ik begon met schrijven. Ik ben namelijk best allergisch voor cynisme en hopeloosheid. Maar gezien het klimaatprobleem, de polarisatie en onze collectieve onmacht daar iets aan te doen, kan ik het niet helpen dat alles af en toe zinloos voelt.

Misschien ben ik de enige en is de conclusie gewoon dat ik met iemand moet gaan praten. Maar als meer mensen zich soms zo voelen, laat het me weten. Als meer mensen er klaar mee zijn dat we elkaar liever uitschelden dan liefhebben, laat het me weten. Als meer mensen er klaar mee zijn zich continu als onkwetsbaar, gelukkig of onafhankelijk voor te moeten doen, laat het me weten. Misschien kunnen we een beweging starten. Een beweging die, ondanks onze grote verschillen, een toekomst wil creëren waarin het leven voor ieder mens en dier betekenisvol en de moeite waard is. En misschien krijgen we dan ook gaandeweg antwoord op waarom we hier zijn.