Bescheiden, maar gezellig – De kracht van stilte en rust
door Vera Vergeer
Ben ik gezellig genoeg? Vinden mensen mij wel leuk? Of ben ik misschien te saai? Zijn de onzekere vragen die wel eens door mijn gedachten zweven. Als je anderen zou vragen hoe ze mij zouden omschrijven, dan zouden ze waarschijnlijk zeggen: ‘’stil, rustig en iemand die graag op de achtergrond leeft’’. Dat klopt voor een groot deel ook wel, maar als ik mezelf in een scène van een film zou omschrijven, zou ik diegene zijn die onopgemerkt op de achtergrond van links naar rechts het beeld uit danst. Want ik ben toch ook wel gezellig? Of is het raar om gezelligheid in dat rijtje te missen of die associatie met stilte of rust niet te maken?
Misschien valt de achtergrond toch minder op dan ik denk, staat de focus op de voorgrond en verdwijn ik achter de energie en uitstraling van een ander. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geweldig om iemand anders te zien stralen.
Terwijl zulke momenten in de werkelijkheid zich afspelen loop ik keer op keer tegen mezelf op en vraag ik me af of ik te veel in mezelf, te stil of ongezellig ben. Ben ik wel gezellig genoeg dat mensen mij mee zullen vragen om samen op de voorgrond te dansen? Of zie ik mezelf wel als gezellig genoeg om te durven vragen of ik mee kan? Want wat als ze alleen uit beleefdheid ja zeggen? Op de een of andere manier koppel ik stilte en bescheidenheid niet samen aan gezelligheid en daar wilde ik verandering in brengen. Met deze onzekere gedachten en dit doel ben ik op pad gegaan. Ik belandde onverwachts in verschillende situaties:
1. Aangekomen bij een bushokje, wachtte ik samen met een mevrouw die ik niet eerder had gezien in het dorp. Bij aankomst luidde er een bescheiden hallo van ons beiden en kwamen we langzamerhand in gesprek. Het bleek dat ze al 1,5 jaar in het dorp woonde, maar ze lastig contact kon leggen met de buurt. Het zat haar dwars. In een dorp waar hallo zeggen tegen je buurtbewoner normaal is, kostte het voor mij ongeveer 5 jaar om een hallo terug te horen en daarin leefde ik heel erg met haar mee. Een verwelkomend hallo is een kleine moeite, dat veel kan betekenen voor een ander. Ze waardeerde de rustige en verwelkomende houding.
2. Een bloeiklas hosten voor de eerste keer was spannend en ondanks de voorbereiding was er wat stress en drukte bij de opbouw. Achteraf vertelde een kweker hoe blij ze was en minder stress kreeg door mijn rustige en relaxte houding.
3. Tijdens een evenement raakte ik in gesprek met een jongen. Een jongen die graag iets met de mensen om hen heen wilde delen, maar het heel lastig vond om het erover te praten. Toch voelde het voor hem veilig en vertrouwd genoeg om het er samen over te hebben. Hij vertelde dat hij in een lange tijd niet meer zo een gesprek heeft gehad en dat het voor hem als een opluchting voelde.
Deze situaties hebben mij wel wakker gemaakt om het mooie weer in stilte en rust te zien. Het is een kracht voor een ander maar ook voor mezelf. Het helpt mij om diepe connecties te maken door aandachtig te luisteren, lang na te denken en dan pas rustig intentioneel te spreken. Dit wil niet zeggen dat er geen andere manier is, maar deze manier werkt voor mij het beste. Ik definieer gezelligheid niet alleen meer met luider spreken, veel energie en beweging, maar ook met vriendelijkheid, vertrouwen en rust. Zolang je het samen maar aangenaam hebt.
Bij De Kwekerij helpen we je graag op weg. Wil je net als Vera samen met anderen in gesprek gaan over een of meerdere thema’s van de Kwekerij? Bekijk onze bloeiklassen. Daar gaan we in gesprek, delen we ideeën, theorie en gaan we aan de slag met oefeningen.
