‘Alsof je mensen met een stokje prikt’

door Ruben Hoekstra

Als Loïs Vaars tijdens haar reis in Peru even op haar telefoon kijkt, leest ze op Facebook een bericht dat haar voor altijd zal bijblijven: ‘Wil jij andere mensen tot bloei brengen?’. Haar reactie na het lezen van deze vraag: ‘Fuck yeah, dat willen we.’

Het bewuste bericht dat Loïs las was een oproep om mee te doen aan De Kweekschool, het opleidingstraject waarin enthousiaste en leergierige trainers in spé worden opgeleid tot kweker. Afgelopen zomer heeft ze De Kweekschool tot een bloeiend einde gebracht. Naast projectcoördinator bij Pro Bono Connect en melkboerin bij MOMA Liquid Landscape is Loïs nu dan ook volwaardig kweker.

In het kader van het 5-jarig bestaan van De Kwekerij spreekt verhalenkweker Ruben met haar over bloeien, vertrouwen en de waarde van praten over vriendschap, over hoe weinig we dat eigenlijk doen, en waarom dat zo jammer is. ‘Mensen die zeggen dat ze geen behoefte hebben om over levensvragen te praten, wéten gewoon nog niet dat ze daar behoefte aan hebben.’

Hoe ben je bij De Kwekerij terecht gekomen?
‘Ik was in Peru en zag het op Facebook voorbijkomen. Ik weet het nog heel goed het berichtje. Er daar stond een zin in die me altijd is bijgebleven: ‘Wil jij andere mensen tot bloei brengen?’ Het was een heel bericht, maar toen ik die zin las, dacht ik: fuck yeah, dat willen we.
Mijn motivatie om met zulke programma’s mee te werken is eigenlijk altijd dezelfde. Ik kijk er altijd zo naar uit als ik in een nieuw groepje wordt gezet met mensen die je anders waarschijnlijk niet zomaar had leren kennen.’

Dus eigenlijk maakt het niet uit wat je daar hebt geleerd of wat het onderwerp was? Het ging vooral om het feit dat je met nieuwe mensen was.
‘Toen ik die zin over mensen tot bloei brengen las resoneerde die meteen. Daarnaast was ik in Peru en wist ik totaal niet wat ik wilde. Maar nieuwe mensen ontmoeten wil ik altijd, dat is een gegeven. Ik had rechten gestudeerd en wist zeker: ik wil geen jurist, geen advocaat en geen onderzoeker worden. Maar wat dan wel? Dan heb je eigenlijk al je kansen met rechten verspeeld. Dus ik dacht: wat goed Loïs, dat je hier vijf jaar voor bent opgeleid. Wat ga je nu doen?’

Naar Peru.
‘Precies. Maar toen ik terugkwam had ik eigenlijk twee richtingen: de coachingskant op of meer richting projectmanagement. Afgelopen jaar ben ik dat eigenlijk beide gaan onderzoeken. Bij Diversion en Pro Bono Connect projectmanagement en bij De Kwekerij meer het geven van trainingen. Ik zou geen coach willen worden – ik heb ook niet voor niets geen psychologie gestudeerd ¬¬– ik wil geen psycholoog worden. Maar met elkaar een onderwerp uitdiepen en het gesprek daarover faciliteren, vind ik wel heel leuk.
Het mes snijdt voor mij aan twee kanten. Ik kan mensen iets meegeven, wat ik heel fijn vind. Tegelijkertijd zet ik mezelf in een positie waarin ik wel bezig moet blijven met onderwerpen als levensvragen.’

Dus eigenlijk heb je je ook verbonden aan De Kwekerij voor je eigen ontwikkeling? Omdat je daarmee ook weer andere mensen kan helpen.
‘Absoluut. Als het alleen voor mezelf was geweest, had dat niet per se gehoeven. Je hebt natuurlijk ook van die trajecten van The School of Life, die helemaal over jezelf gaan. Maar hier vind ik het mooi dat mijn persoonlijke ontwikkeling niet bovenaan het prioriteitenlijstje staat van de kweekschool, maar automatisch wordt meegenomen door ermee bezig te zijn.’

Het concept ‘tot bloei brengen’ sprak je erg aan. Wat maakte dat in jou los? Wat betekent tot bloei brengen voor jou?
‘Tot bloei brengen betekent voor mij mensen zowel fysiek als mentaal ruimte bieden. Uiteindelijk moet iemand zichzelf tot bloei brengen, maar daar moet je wel ruimte voor hebben. De Kwekerij biedt concrete eerste handvatten om over een bepaald onderwerp na te denken en getriggerd te worden.’

Wat doet De Kwekerij volgens jou dan dat het zo laagdrempelig maakt?
‘Wat ik mooi vind is dat De Kwekerij eigenlijk letterlijk een zaadje plant. Alsof je iemand met een stokje prikt en zegt: hee kijk, dit is een leuk onderwerp. Dat iemand opeens denkt: oja, vriendschap. Dat is voor iedereen een onderwerp dat speelt, maar wanneer denk je daar nu wat verder over na? Ik in ieder geval niet op dagelijkse basis. En ik heb het er ook niet echt zo met mijn vrienden over, terwijl het een groot onderdeel van je leven is. Ik heb niet het idee dat De Kwekerij een pretentieus trainingsbureau is, maar eerder plek biedt om het op een laagdrempelige manier te hebben over onderwerpen die dagelijks aan de orde komen. Het geeft deelnemers de ruimte om in gesprek met anderen verder na te denken, bijvoorbeeld over wat vriendschap betekent.’

Is er iets specifieks aan De Kweekschool dat je hebt meegenomen?
‘Ik vond het bijzonder om te merken dat ik vanaf moment één een enorme bak vertrouwen kreeg. Er werd gezegd: ‘Ga er maar staan, ga het maar doen, and it’ll be okay.’ Ik stond met grote ogen te kijken: huh, kan dat? Je mag gewoon voor een groep gaan staan? Guy zegt doodleuk dat ik erop moet vertrouwen dat ik het kan, en gewoon vanuit mijn hart moet spreken.’

Was dat een nieuwe ervaring voor je, om zoveel vertrouwen te krijgen?
‘Ja, en het werkte goed. Door dat vertrouwen stond ik heel ontspannen voor de groep omdat er werd gezegd: er is geen goed of fout. Dat kan ik wel tegen mezelf zeggen, maar als dat herhaaldelijk tegen je wordt gezegd door degene die jou opleidt, dan maakt dat wel indruk.
Ik weet nog wel dat de eerste sessie van De Kweekschool veel indruk op me heeft gemaakt. Dat Dorien (een van de trainers van De Kweekschool, RH) ons leerde dat een goede trainer achter de groep aanloopt en vertrouwt op de groep. Het vertrouwen dat wij bij het geven van onze eerste bloeiklas kregen, konden wij zo weer doorgeven aan de deelnemers.’

Hoe was die eerste bloeiklas?
‘De sfeer was heel gemoedelijk, mensen waren open, luisterden goed, gingen mee in de oefeningen en stelden óók kritische vragen. Het was echt een hele goede bloeiklas – ik voelde me er zelf in ieder geval goed bij.’

Heb je het idee dat de vragen die De Kwekerij stelt relevanter zijn dan ooit?
‘Ik denk dat mensen die zeggen dat ze geen behoefte hebben om over levensvragen te praten, gewoon nog niet weten dat ze daar behoefte aan hebben.’

Waar hebben mensen dan precies behoefte aan?
‘Ik denk een stukje laagdrempelige reflectie. Zelf merk ik dat ik het ook moeilijk vind, dat ik er soms de ballen zin in heb om mijn boekje te pakken en aan mezelf te vragen hoe het nu met me gaat. Dan is het stiekem best wel fijn dat dat voor je wordt gedaan, dat je mee kan gaan met het platform dat De Kwekerij biedt. Het kan namelijk best wel confronterend zijn om die vragen in je eentje aan jezelf te gaan stellen.
Zelf ga ik wel eens naar de Bewustzijnsschool. Helemaal niet omdat ik heel erg graag naar die sessie wil. Maar als ik soms een aantal weken niet de tijd heb genomen om eens even te zitten en na te denken, dan is het gewoon heel fijn als je dat met een groepje doet.’

Maar daar heb je toch De Kwekerij voor?!
‘Als ik heel eerlijk ben vind ik de bloeiklassen inderdaad fijner, haha.’

Wat is het verschil? Wat maakt een bloeiklas fijner?
‘Een bloeiklas is knulliger, haha. Bij veel coaching en training voel je dat de coach of trainer misschien het idee heeft de wijsheid in pacht te hebben. Terwijl de kracht van De Kwekerij is bijvoorbeeld dat een van de trainers begint met een persoonlijk verhaal. Die hebben meer dan eens de strekking van: hee jongens, ik weet het eigenlijk ook allemaal niet zeker. Terwijl ik bij De Bewustzijnsschool wel eens heb gehad dat iemand zei: ‘Ik heb een burn-out gehad, maar ik ben er hélemaal bovenop,’ met de strekking van: ik snap het leven nu. Dan denk ik: luister eens, hoe weet jij dat?

Maar bijvoorbeeld bij de bloeiklas over dankbaarheid die heb ik gegeven, heb ik in mijn persoonlijke verhaal verteld dat ik soms zó ondankbaar ben dat ik ervan schrik, dat ik hoop dat de dag gewoon zo snel mogelijk voorbij is. Ik vind dat heel erg. Niet dat ik me dan heel verdrietig voel, maar dan voel ik me gewoon een beetje meh. Hiermee geef ik meteen aan dat wij niet de wijsheid in pacht hebben, maar dat we het graag willen onderzoeken met elkaar. Ook dát maakt het weer laagdrempelig, wat De Kwekerij in mijn optiek heel bijzonder maakt en onmisbaar voor alle jonge mensen die wel eens samen levensvragen willen onderzoeken.’

Krijg je energie van een groep mensen? En vind je de thema’s van De Kwekerij interessant? Misschien is De Kweekschool dan wel iets voor jou. Kijk hier voor meer informatie.

Verder lezen?

Waarom?
Waarom?

Waarom? door Joshua de Roos De laatste tijd vraag ik me vaker af wat ik hier eigenlijk doe. Waarom ben ik in vredesnaam hier op aarde? Ik weet het, een grote vraag. Voor sommigen misschien zelfs een irritante of te filosofische vraag. Toch denk ik dat het een...

Waarom?
Waarom?

Waarom? door Joshua de Roos De laatste tijd vraag ik me vaker af wat ik hier eigenlijk doe. Waarom ben ik in vredesnaam hier op aarde? Ik weet het, een grote vraag. Voor sommigen misschien zelfs een irritante of te filosofische vraag. Toch denk ik dat het een...

Waarom?
Waarom?

Waarom? door Joshua de Roos De laatste tijd vraag ik me vaker af wat ik hier eigenlijk doe. Waarom ben ik in vredesnaam hier op aarde? Ik weet het, een grote vraag. Voor sommigen misschien zelfs een irritante of te filosofische vraag. Toch denk ik dat het een...