Leven naar je idealen

(Niet in 7 stappen)

door Guy Wijnen

Weten wat je idealen zijn is één, maar hoe je ze vervolgens ook naleeft, dat is een tweede! Jezelf de vraag stellen ‘waar sta ik voor?’ is een goed begin, maar uiteindelijk niet genoeg, zo kwam ik achter. Vooral die waarden leven die indruisen tegen de dominante cultuur, tegen het gangbare, dat is lastig. Wat kan helpen, lees je hieronder.

Zoek de ruimte

Rust is een van mijn kernwaarden. En tegelijkertijd kun je mij tegenkomen – gesjeesd op de fiets – hoppend van afspraak naar afspraak. Dat lijkt misschien hypocriet. Maar dat is hoe het is. Het is een worsteling om rust een plek te geven in mijn leven. Of steviger verwoord: om vanuit rust te leven.

Bij De Kwekerij maken we ruimte voor waarden die vaak het onderspit delven. Rust, diepgang, en traagheid zijn nu niet bepaald aan de orde van de dag als je het leven van de jonge stedeling bekijkt. Constant ‘aan staan’ en weten wat je volgende stap is, lijkt de norm. Terwijl die rust en traagheid zeer welkom zijn wanneer je wilt ontdekken wat belangrijk voor je is en hoe je dat vorm kunt geven. De snelheid om af te studeren of door te pakken op de arbeidsmarkt zetten de ruimte voor reflectie onder druk. Of neem de waarde verbinding, ook een uitdaging in een wereld waarin eenzaamheid ook onder jongeren toeneemt en geloofd wordt dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. En je je problemen vooral zelf moet oplossen als het tegenzit. Gelukkig zijn er steeds meer mensen die de kracht van imperfectie zien en de moed hebben om kwetsbaarheden te delen.

Ga het gesprek aan

Wat helpt dan wel als je op zoek wilt gaan naar je grondbeginselen? En ernaar wilt leven? Volgens mij is een eerste en belangrijke stap om iets van jouw overtuiging te delen met anderen, zodat je door gesprekken te voeren de proef op de som kunt nemen. Wat ziet die ander in jou? Hoe verschilt je voornemen van het gedrag dat je vertoont? En waarin leef je wel op een manier die recht doet aan wat je belangrijk vindt?

Een fundamenteel gesprek dus. Best spannend en kwetsbaar: in gedachten allerlei mooie idealen bedenken is één, maar ernaar leven… ja, dat is een tweede. Ik ging het gesprek aan met een collega en noemde dat ik soms iets te hard werk en tegelijkertijd bloeiklassen over rust geef. Hoe is dat te verenigen? Sla ik hier volkomen de plank mis?

Niet in zeven stappen

Het gesprek zette me aan het denken. Ik voel me verantwoordelijk voor De Kwekerij, en dat vraagt soms veel. Daarnaast ben ik gauw enthousiast en zeg ik ja op allerlei leuke plannen voordat ik het echt goed heb doordacht. Maar geef ik rust onvoldoende plek in mijn leven, dan begin ik te wankelen, dan word ik geleefd. Dan leef ik dus niet op de manier zoals ik graag wil.

Dus hoe leef je naar je idealen? Ik zou zeggen: Ga het samen aan, en geef het tijd. Hoewel de heersende cultuur ons graag wil wijsmaken dat een gelukkig, betekenis- en succesvol leven om de hoek liggen, is niet alles in hapklare brokken te verdelen. Het gaat met vallen en opstaan, en niet in zeven stappen. Sorry.

Maar wat dan wel?

Wat wel werkt is om te onderzoeken waar de manier waarop je leeft rammelt aan jouw fundamenten. Waar voel je dat hoe je in het leven wilt staan niet strookt met je dagelijkse praktijk? En knoop daar vervolgens een gesprekje over aan met iemand die je (goed) kent. Waar ziet die ander de twijfel en ruimte voor ontwikkeling?

In mijn geval merkte ik dat het gesprek een diepe snaar raakte. Shit, ben ik echt hypocriet of kan ik de waarde rust verenigen met het leven van een ambitieuze, sociale ondernemer? En zo ja, hoe dan? Ik ben er nog niet helemaal uit, ik geef het ruimte, en ben gelukkig nog niet uitgepraat.

Ik wens jou ook een waardevolle en wankele zoektocht!

Je zoekt niet alleen. Bij De Kwekerij onderzoeken we graag samen. Bijvoorbeeld in de bloeiklas ‘Wanneer ben je productief genoeg?’. Waar we praktisch aan de slag gaan, maar ook ruimte laten voor scherpe perspectieven die kritisch zijn op de heersende moraal. Lees hier verder