Ritme in tijden van corona: even terugschakelen

door Guy Wijnen

Wat doet deze tijd met ons dagelijkse ritme? De een vindt het heerlijk en komt tot rust door de afwezigheid van sociale activiteiten. De ander vindt het nu wel erg saai worden. Versoepelingen zijn onderweg, maar willen we terug naar hoe het was? Wat wil je vasthouden en wat wil je loslaten? In dit artikel licht ik toe hoe ik een nieuw ritme probeer te vinden.

Terug in balans

Ik vind het interessant om te bedenken hoe ons ritme is veranderd, door te kijken naar hoe onze ritme was. Laat ik voor mezelf spreken: dat was vrij gehaast, met weinig ruimte voor rust. Dagen werden volgepland met afspraken. Voor werk, met vrienden, kennissen, familie, studiegenoten, noem maar op. Op grotere schaal ging het ook zo met de wereld. We vlogen van hot naar her en consumeerden waar en wanneer me maar wilden. En toen was er ineens niets meer. Geen horeca, geen feestjes, geen weekend trips… Alsof we werden teruggeworpen op een klein leven.

Een pas op de plaats

Ergens geloof ik wel dat het voor het merendeel van de mensen goed is. Een pas op de plaats bedoel ik dan, niet dat er miljoenen banen op de tocht staan in de wereld. Maar wel het terugschakelen van versnelling 4 naar 3, en misschien wel naar 2. In het licht van het aantal burn-outs en stress-gerelateerde klachten kon het ook wel een onsje minder. Maar hoe nu verder? Wat houden we vast en wat laten we los? We kunnen inmiddels weer een beetje vooruitkijken. Geen festivals, maar misschien wel kleine feestjes. Geen concerten of volle bioscoopzalen, maar wel optredens en films met beperkt publiek.

Van vrijheid naar begrenzing

In zijn bijna zeshonderd pagina’s tellende boek ‘De onzichtbare Maat‘ beschrijft professor Andreas Kinneging hoe we in een mateloze tijd zijn beland. Volgens hem komt het door de ideologieën van de Verlichting en de Romantiek. Het zijn beide ideologieën van de oneindigheid. De Verlichting zoekt het heil in de eindeloze economische en technologische vooruitgang. De Romantiek zoekt het geluk in eindeloos experimenteren en de eindeloze introspectie, op zoek naar het oneindige zelf. De beste man roept op om op zoek te gaan naar ‘de juiste maat’. Dat deed hij een maand voordat de corona-crisis in Nederland uitbrak. Laten we dit moment aangrijpen.

Keuzes maken

Wat heb jij nodig voor een gezond ritme? Wat doet je goed in deze tijd? En waar verlang je naar? Ik merk dat ik snak naar fysiek contact. Videobellen is leuk en soms efficiënt, maar ik mis de levendigheid en dynamiek van een echt gesprek. Aan de andere kant mag het aantal afspraken ook best wat minder. Ik ben me bewust geworden van de hoeveelheid aan contacten die ik onderhoud. Dat is bijna niet te doen als je met iedereen een verdiepende relatie wilt opbouwen. Daarin moet ik keuzes maken.

Focus

Voor mijn werk is het – met twee kleine, lieve, levendige kids thuis – ook noodzakelijk geweest om heldere afspraken te maken. Wat doe ik wel en wat doe ik niet? Het heeft me laten zien waar het mij echt om gaat. Ik dacht altijd dat online trainingen niets voor mij waren en dat ik op mijn best ben in fysieke interactie. Maar ik heb ontdekt dat je online ook waardevolle gesprekken kúnt voeren. Mits je rekening houdt met de dynamiek van schermen, geluid en zo nu en dan een wifinetwerk dat het laat afweten. Ook ben ik erachter gekomen dat deze crisis mijn drijfveren niet klein krijgt. Ik zet mij nog steeds in om waardevolle ontmoetingen tussen mensen te creëren, roeiend met de riemen die ik heb.

Vaste ankers

Deze tijd heeft mijn leven een meer gekaderd en rustiger ritme gegeven. Natuurlijk, soms ook met de nodige frustratie en stress om het allemaal in te passen. Eerlijk is eerlijk. Maar overall voelt het als een gezondere balans. Mijn nieuwe ritme bestaat uit de volgende kaders: maximaal 1 tot 2 videogesprekken op een dag, werken op een vaste werkplek, starten op een vaste tijd, iedere dag minimaal een half uur buiten wandelen, en echte rust op tenminste één dag in de week. Vaste ankers heb ik blijkbaar nodig. Zo ben ik blij ben met het ritme van mijn zoontje, die elke ochtend om half 7 roept: “Papa Guy!” Dat is in elk geval een goed begin.

Er is zoveel te doen en we zijn dol op nieuwe dingen. Liever vooruitgang dan stilstand. Waarom eigenlijk? En kan dat ook anders? Ontdek het in de bloeiklas: waarom willen we steeds iets nieuws?