Interview Stephanie en Robin – Hoe vind je rust in de stad?

Door Roos Frens, stagiair bij de Kwekerij

Stephanie en Robin hebben samen het bedrijf Mindsighted opgezet en geven workshops over thema’s als effectief rusten en stil staan bij je gevoel. Maar wie zijn de meiden achter Mindsighted eigenlijk en wat spreekt hen zo aan binnen deze thematiek?

Zouden jullie kort jezelf kunnen voorstellen?

R: Ik ben Robin, afstuderend psychologe en geef les aan de UvA. Daarnaast ben ik ook mindfulness docente. Mijn interesse ligt vooral bij de werking van het brein en hoe je hersenen een effectieve manier rust kunnen vinden.

S: Mijn naam is Stephanie en ik ben eigenlijk al sinds mijn tienerjaren bezig met een zoektocht naar de rust. Ik groeide op in een ambitieuze omgeving waar werd gedacht dat meer altijd beter was. Al jong kwam ik in aanraking met yoga en ontdekte dat dit rust voor mij creëerde omdat je dan uit je hoofd gaat en in je lichaam bent. Ik benader de thematiek rust vanuit het ‘voelen’, dus of je kan voelen wat voor jou goed is en waar je behoefte aan hebt. Ik focus erg op energiemeters in mijn lichaam en let erg op of ik energie heb voor dingen die ik doe in plaats van of ik daar tijd voor heb.

Is er een punt in jullie leven geweest waarop je realiseerde dat het thema rust erg belangrijk voor je is?

S: Voor mij is het is een groeiend proces geweest. Tijdens schrijven van mijn scriptie wilde ik het zo graag goed doen waardoor ik merkte dat ik veel te veel van mezelf gaf. Grappig genoeg ben ik een week daarna een vipassana 10-daagse stilte retraite gaan doen waarbij je niet mag praten en niks mag doen. Daar ervaarde ik wat echte stilte met je doet. Sindsdien ben ik op zoek geweest om het gevoel van echte stilte wat ik daar had, ook in de stad te krijgen.

Op vakantie in de natuur voel ik me erg gelukkig en verbaasde mij erover dat ik dit gevoel niet heb als ik werk, veel prikkels heb en gestrest ben. Voor mij zijn rust en geluk onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik wil wel gewoon in Amsterdam wonen dus was het de kunst om de rust in de stad te vinden. Ik ben gaan experimenteren met rust vinden en ben mijn energielevels goed gaan observeren. Ook ben ik mezelf aan het afleren om me schuldig te voelen als ik dingen af zeg als ik daar geen energie voor heb. Dit is best lastig omdat we nooit op school hebben geleerd je eigen grenzen aan te voelen en dat belangrijker te vinden dan wat andere mensen van je vinden.

R: Ik kom uit een gezin waar ook niet veel rust was, iedereen was altijd druk. In mijn omgeving draaide het om veel bereiken en veel doen. Door middel van mindfulness ervaarde ik dat het ook oké is om niet de hele tijd dingen te doen en dat het ook prima is om af en toe stil te staan, om je heen te kijken en gewoon te zijn. Vanuit mijn studie ben ik geïnteresseerd geraakt in hoe ik efficiënt rust kan bereiken. Door op een juiste manier te focussen kan je je brein in een juiste stand zetten om zo effectief mogelijk te rusten of juist te focussen.

Hoe rust je effectief?

R: Veel mensen denken dat rusten gaat om slapen of lekker languit op de bank hangen. Maar over het algemeen geldt dat wanneer je eigenlijk nog gefocust bent op iets, dat niet een manier is om je brein rust te geven. Sporten werkt voor sommige mensen trouwens wel als rusten. Een effectieve methode is iets zoals wandelen, waarbij je je gedachten de vrije loop kan laten gaan of tuinieren, tekenen. Iets waarbij je doelloos iets aan het doen bent of iets doet wat niet nuttig is.

S: Je hebt werk en niet-werk. ‘Niet-werk’ is vaak voor mensen ontspanning zoals films kijken of met vrienden afspreken. Dan heb je ook nog ontspannen, maar dat kennen mensen tegenwoordig vaak niet.

Hoe komt het dat wij een samenleving hebben gecreëerd waarin het druk hebben normaal is?

S: Het heeft met een paar dingen te maken zoals onze opvoeding. Onze ouders zeiden tegen ons dat we alles konden als we het maar wilden. We zijn jaren ‘90 kinderen waarbij er veel geld en mogelijkheden waren, waar alles dus maakbaar was, inclusief jezelf. Dus wanneer je iets niet goed doet ligt dat vaak aan jezelf. Dat gevoel heeft een soort van imposter syndrome, het idee dat je bij voorbaat al denkt dat je niet goed genoeg bent en dus dat alles maakbaar is. En dan heb je ook nog de social media waarin we zien dat alles met iedereen altijd goed gaat. Als je kijkt naar de tijd waarin onze ouders jong waren, dan konden zij niet constant in contact staan met anderen. Zij waren veel meer niks aan het doen. Nu komen we erachter dat het opvullen van al je tijd eigenlijk helemaal niet normaal is want we worden er allemaal blijkbaar ziek van. De hoofden van mensen zitten vol, we kunnen dingen niet meer verwerken en zijn niet meer helder. Op een bepaald moment meld je je ziek omdat je hoofd gewoon niet meer werkt. Helaas is het nog niet echt geaccepteerd om je ziek melden wanneer je mentaal niet meer functioneert of je onzeker voelt en gestresst bent. Mensen gaan daardoor alleen nog maar harder werken en halen bovendien hun erkenning van buiten.

Wat zijn tools om de rust in het leven van een millennial te integreren?

R: Het begint sowieso bij bewustwording. We zijn allemaal jong en ambitieus en willen vooruit dus zomaar rust implementeren is niet makkelijk. De gouden regel die wij altijd hanteren is; je brein wordt goed in dat wat het vaak doet. Dus elke keer dat je je laat afleiden door piepjes en dingetjes, train je je aandacht om kort te worden. Je wordt goed goed in afgeleid zijn. Wanneer je beseft dat je brein zo werkt kun je daar ook bewust keuzes in maken om je brein op een ander vlak te trainen.

S: Op het moment dat je gestresst bent reageer je anders op dingen. De dingen moet je bij jezelf gaan vangen en bewust worden van het gedrag dat je dan vertoont. Daarbij is het belangrijk om te erkennen en eerlijk te zijn bij jezelf dat je anders reageert en dat je daar op moet gaan handelen. Ik ga bijvoorbeeld meer eten en koffie drinken en word kortaf als ik onrustig of gestrest ben. Als ik dat bij mezelf zie gebeuren zeg ik bijvoorbeeld mijn afspraken voor de volgende dag af. Dat is heel moeilijk, want dat is nog niet geaccepteerd en bekend, maar wel belangrijk om te doen. Daarnaast is het ook belangrijk om anderen te accepteren wanneer zij hun grenzen aangeven.

Hebben jullie een oefening voor tijdens de bloeiklas hoe mensen kunnen leren om je energielevel bij jezelf te voelen?

R: Ja, we hebben een korte oefeningen die we de ‘3 minuten ademruimte-oefening’ noemen. waarbij je eigenlijk even bij jezelf incheckt en even stilstaat bij wat er door je hoofd en lijf gaat en hoe het voelt. Je neemt even rust door op je adem te focussen. Wij doen het zelf vak als we ergens aankomen, zoals op werk. Aan het eind van de dag dus ben je bewuster van hoe je je die dag eigenlijk voelde en als je dit vaker doet ga je ook daadwerkelijk meer voelen. Je leert je gevoelens beter kennen en kan beter onderscheid maken tussen verschillende gevoelens.

Is er ook een manier hoe we dit op collectief niveau zouden kunnen ontwikkelen?

R: Er zal meer aandacht moeten komen voor mental health. Ik heb tijdens mijn studie gewerkt bij een klein bedrijf wat erg was gericht op zelfontwikkeling. Hier was het bijvoorbeeld oké om voor de lunchpauze te sporten als je daar behoefte aan had en werd er gevraagd hoe je je voelde in plaats van hoe het met je gaat. Uiteindelijk moet er een verandering in cultuur plaatsvinden en denk ik dat we de omgang met technologie moeten veranderen.

S: We hebben geaccepteerde standaarden, zoals het drinken van alcohol. Als ik dat nu niet zou doen, moet ik stevig in mijn schoenen staan om hiervoor uit te komen. Dus de vraag is eigenlijk, voordat de mensen om jou heen veranderen, durf jij zelf een keus te maken of te veranderen? Durf je dus los van wat mensen van je vinden, zelf keuzes te maken en intelligent te zijn over je eigen emoties? Daarnaast moeten we leren mensen met een andere mening te accepteren en openheid voor authenticiteit creëren.