Hoe we onze onzekerheid de baas worden
door Guy Wijnen
De effecten van deze pandemie verschillen van persoon tot persoon en van plek tot plek. Maar
iedereen wordt in zekere zin geraakt. De een weet van gekkigheid niet waar hij/zij/hen de tijd
vandaan moet halen om het werk gedaan te krijgen. De ander zit doelloos thuis, en alles wat daar
tussenin zit.
Wat voor iedereen geldt is dat we veel meer aan huis gekluisterd zijn. Onze wereld is kleiner
geworden. Grip op de zaak houden is een hele uitdaging. Genoeg bewegen, sociale contacten
onderhouden, werk vinden of je werk leuk houden, en natuurlijk zorgen dat je niet besmet raakt.
Ik zocht uit wat we kunnen doen om onszelf en elkaar met goede moed door deze pandemie heen
te loodsen. Ik beroep me daarbij op het recente werk van Paul Verhaeghe, Jitske Kramer en de podcast ‘Goed Werk’. Het resultaat? Drie concrete acties, die ik graag met je deel.
Verbinden op nieuwe manieren
Omdat we niet gewend zijn aan voornamelijk digitaal communiceren vraagt deze tijd om nieuwe
manieren van verbinding. Je haakt niet zo makkelijk op elkaar in tijdens een Zoom-call, als
wanneer je met elkaar aan tafel zit. En er is minder plek voor small talk. Toch is echte verbinding mogelijk, ook online.
Beseffen dat de hele wereld kampt met corona schept een band. Maar je realiseren dat je
studiegenoten, collega’s, familie en vrienden wellicht ook last hebben van deze situatie biedt
mogelijkheid tot verbinding op een andere manier.
Begin je online meeting eens met de oprechte vraag: ‘Hoe voel je je vandaag?’. Idealiter neem je zelf het
initiatief door een open en eerlijk antwoord te geven. Zo schep je ruimte voor anderen om
je voorbeeld te volgen. Het is soms makkelijker om te zwijgen, maar het kan een ander juist aanmoedigen wanneer jij het voortouw neemt.
Samen is beter dan alleen
Uiteindelijk is veel van ons gedrag terug te leiden naar onze routines en gewoontes. Maar die
liggen nu volledig overhoop. En elke dag alleen je rondje lopen is goed voor frisse lucht, maar
bevredigt onze behoefte aan menselijke contact niet.
In de podcast ‘Goed Werk’ hoorde ik hoe Britte Breure, directeur Human Resource bij het softwarebedrijf AFAS,
juist digitale middelen gebruikt om op creatieve manieren ontmoetingen te faciliteren. Door
mensen op random wijze met elkaar koffie te laten drinken en natuurlijk door de aloude borrels en
quizes. Wat Breure hier nog aan toevoegt is om ook het fysieke mee te laten spelen, dus
bijvoorbeeld door hetzelfde gerecht te koken of allemaal 1-voor-1 dezelfde ruimte door te lopen.
Bij De Kwekerij zijn er verschillende manieren om nieuwe mensen te ontmoeten, maar ook om
verdiepende gesprekken te voeren die bijdragen aan een gevoel van verbinding.
Dat doen we bijvoorbeeld tijdens de Boekenclub en De Verdieping. Waar relatief kleine groepen
(7-12 deelnemers) verschillende avonden met elkaar optrekken. Zo bieden we een beetje houvast
in deze tijd
Focus op korte termijn doelen
De laatste concrete actie komt van Jitske Kramer. Zij besloot vorige maand om binnen één maand
een boek te schrijven. En het is haar nog gelukt ook. Ze dacht: ‘ik wil weer adrenaline door mijn lijf’,
en ging aan de slag. Juist door een relatief korte tijdsspanne te nemen van een maand werd het
overzichtelijk en gaf het haar de focus en richting waar ze naar op zoek was.
Nu stel ik zeker niet voor om allemaal een boek te schrijven, maar op kleinere schaal kan het wel
helpen om jezelf een bepaalde focus te geven voor een maand. Geen vlees? Meer rust, elke dag
wandelen, of reflecteren in een schriftje. Dat kan natuurlijk ook.
Volgens Jitske Kramer kan deze tweede golf ons juist helpen om nieuw gedrag aan te leren, juist
omdat het zo lang duurt. Zij schreef dit gedichtje als intro op haar boek ‘Werk heeft het gebouw verlaten’.
Lege plekken, moet nu zo
Omhels je door mijn schermpje heen
Kijk naar buiten en naar binnen
Voel hoe alles plots verdween
Wat we hadden is niet meer
Wat gaat zijn, is onbekend
Wat er is, dat is de chaos
van onzeker, maar het went
Dat deze golf ons leven ingrijpender verandert is wel duidelijk, nu rest ons erop te reageren. Ik pleit
niet voor nog meer zelfhulp, maar juist voor meer samen doen. Of zoals het advies van Kramer luidt:
“omarm en accepteer dat het nu eenmaal zo is zoals het is. Kijk met een antropologische blik. En
onderzoek hoe je elkaar kunt ondersteunen, inspireren en uitdagen.”
Nog meer concrete tips?
Lees eens een boek of artikel samen met anderen en reflecteer er samen op. Bij De Verdieping
stelt iedereen zich voor aan de hand van zijn/haar/hen
levensverhaal. Ook dat werkt heel erg verbindend.
Nu is er wel wat tijd en aandacht voor nodig om dat goed
op te zetten, maar het is het proberen waard, met vrienden
of collega’s. Tijd maken om iets meer van elkaars leven te
delen. Wat waren belangrijke momenten in jouw leven en
hoe hebben die jou gevormd?
Volgens mij houden deze zaken onszelf op de been in barre tijden.
Heb moed, en houd vol,
Guy
